به دوست داشتَنت مشغولم همانند سربازی که سالهاست در مقری متروکه

بی خبر از اتمام جنگ نگهبانی می دهد !

عجیب نیست که پلنگ جفت آهوست

گیلاس مست می کند و برف داغ است

در کشور آغوش تو حتی عجیب نیست که روز و شب بهم برسند

و صبح تا ابد پشت در یک اتاق منتظر بماند . .

دنیا ارزانی آدمهایش

فقط من باشم و تو ، دو فنجان چای به ضمیمه لبخندت . . .

می شود در همین لحظه از راه برسی و جوری مرا در آغوش بگیری

که حتی عقربه ها هم جرات نکنند از این لحظه عبور کنند ؟

ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻦ

ﺑﻮﺩﻧﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﻓﻘﻂ ﻣﺎﻝ ﻣــــــﻦ ﺑﺎﺷﺪ !