برای قرصــهایم لالایی می خــــوانم،تـا به خواب روند و فراموش نکنند
که خــــــــــواب آورند نــــه یــــــــــــاد آور...!

فـرض کـن بــه عـکــاس بـگـویــــــــم :
تـارهـای سـپـیــــــد را سـیــاه کـنـــــــد.....
و چـیـــــن و چـروک هـا را مـاسـت مـالـــــــی...
و حـتـی از آن خـنـده هـا کـه دوسـت داری بـرایـم بـکـارد،
بـاز هـم از نـگـاهـــــــــم پـیـداسـت چـقــــدر ...
بـه نــبـــودنـــت خـیـره مـــانــــــده ام...

آدمهای کنارم مثل جمعه می مانند !!!

معلوم نمیکند

"فرد"هستند

یا "زوج ...

پر از ابهامند ...

قــــدر لـحـظـه ها را بـــدان !
زمـــانـی مـی رســد کــه تــــو دیـــگـر قــــادر نـــیستی بــگـویـی :
" جــــبـــران مــی کـــنم " . . !

این شعـــر ها را باید گذاشـــت درِ کــــوزه ؛

و آبــشان را خــورد ...

وقــتی هنــوز عـــرضه ندارنـد ،

تــــــــو را عــاشق کـــنند .