جلوتر نیا خاکستری می شوی اینجا دلی را سوزانده اند

نمی دانم چه باید کرد با این روح آشفته به فریادم برس ای عشق من امشب پریشانم

جلوتر نیا خاکستری می شوی اینجا دلی را سوزانده اند

نمی دانم چه باید کرد با این روح آشفته به فریادم برس ای عشق من امشب پریشانم

میـدآنی ،

گـآهی سـَنگــدِل تـَریـن آدم دُنیـآ هـَم که بـآشی ،

یـک آن، یـآد کـَسی روی قـفـَسهـ سیـنهـ ات

ســَنگــینی میکــُنــَد

آنوقــت به طــور کـآملا غریزی،

نـَفــَس عمیـقی میکــِشی تـآ ســَنگ کـــوب نـَکـُنی...!

بـی رحـم تـریـن پــــدر تـویی " آدم " !
 
بـبـیـن ، نـظاره کـن !
 
فـقـط بـخـاطر ایـنکه ســیـبـی گـاز بزنی ، تـمام فـرزنـدانـت را گـرسنه شــادی گـذاشتی ؟!
 
تـو بـــدتریــن پــدری " آدم " !
 
بنـــگر ، نـظاره کن ! ...
 
قـرن هاســـت فـرزنـدانت در حســرت یک بـار گـاز زدن بـه شـــادی ، و یک لـقـــمــه عشـــق مانـده اند ...
 
تـــو با فـرزندانت بد کــــردی پـــــدر ...

مَــتــرسَـــک ، حــرف ِ دلــت را خــوب میــدانَــم،!!!

میــدانَــم دَرد دارد ٬ باشــــی ُ
وجـودت را هیـچ بدانـَنـد...... 

هــــر از گـاهے،

بـآ خـواهـرتــــ شــوخے کـטּ، בسـتـش بـنـداز، بـغـلـش کـטּ،

بـرو پـشـتِ בر قـآیم شـو و بـتـرسـونـش

בاבاشـت رو؛مـפـکـم بـزטּ بـه شـونـش، هـواشُ בاشـتـه بـآش..

مـامـآنتُ قـلـقـلـک بــבه تـآ از خـنـבه نـتـونـه حـرف بـزنـه،

کـآرے کـטּ پـیـش בوستـاش پـُزتُ بـבه، کـیـف کـنـه از בاشـتـنـت...

بـابـآتُ بـغـل کـטּ، چـایـیـشُ تـو بـده בسـتـش،

بـگـو بـرآت از تـجـربـه هـآش بـگـه، بـشـیـن پـآے حـرفـش، בرב בلـش،

בوسـتـت اگـه تـنـهاس، اگـه غـم בاره تـو בلـش،

 اگـه مـیـبـینی زل زבه بـه مـونـیـتـورش و هـر از گـاهے مـیـخـنـבه،ازاوטּ تـلخـآش؛

تـو هـواشُ בاشـتـه بـاش، تـو تـنـهـاش نـذار...

بـآور کـטּ،

روزے هـزار بـار مـیـمـیره،

کـسے کـه فـکـر مـیـکنـه بـراے کـسے مـهـم نـیـست...

چیزی که آرزومه کسی منتظرم باشه

شـآیَـב یہ ڪَسے شَبـآ برآے اینڪہ خوآبـ تو رو ببینہ

بہ פֿـُבآ اِلتمـآسـ میڪنہ . . .

شـآیَـב یہ ڪَسے بہ مَـפـضـ בیـבטּ تو בستاش یَـפֿـ میزنہ

و تَپشـ قَلبشـ بیشتَر میشہ . . .

مُـطمئـטּ بـآشـ یہ ڪَسے شَبـآ بہ פֿـآطر تــو

تو בریـآیــے اَز اَشڪ مے خوآبہ . . . وَلے تــو نمے בونے