عشق,خودش خواهد آمد.نمیتوان از آن فرار کرد.عشق خودش آهسته آهسته وازگوشه ای می آیدودرگوشه ای از قلب مهربانت آرام و بی صدا مینشیندوتومتوجه اش نخواهی بود و بعد ذره ذره قلبت را پر میکند.کم کم مثل ساقه ی مهرگیاه در تمام جانت می پیچد و ریشه میدواند,به طوری که بی آن نمیتوانی تنفس کنی...