باد بهار آمد و آورد بوی تو
شد تازه باز در دل من آرزوی تو

در آرزوی آنکه چو گل در برت کشم
هر صبح چون نسیم دویدم به کوی تو

چون غنچه‎ای که باز شود در سپیده‎دم
گردد شکفته این دل خونین به روی تو

تا پاک‎تر به روی تو افتد نگاه من
خود را به شک شوید و آید به سوی تو

پروانه و نسیم و من ای گلبن مراد
هستیم روز و شب همه در جستجوی تو
ای مرغ شب به داغ که سوزی، که درد او
خون می‎کند فغان تو را در گلوی تو

دانی چه شد نصیب من از نوبهار عشق
گل‎های حسرتی که فکندم به کوی تو