تو که امروز به من می­خندی

هیچ دانی که چو من خواهی شد

زار و نالان و گهی خسته و سیر

از سپید و سیه و زشت و نکو خواهی شد

قصه خویش درازش نکنم

دیر یا زود بر این نکته گواه خواهی شد